Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Η νόσος των υποχείριων

Το καλοκαίρι φεύγει, ο πανικός έρχεται…
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την πιθανότητα να εξελιχθούν δυσμενώς τα πράγματα στο μέλλον, αυτή η κινδυνολογία και ο πανικός που καλλιεργείται έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα ήδη ταραγμένα νεύρα μου!
Εντάξει, το σχέδιο είναι απλό και αποτελεσματικό: σπέρνουμε τον πανικό για τη γρίπη στον όχλο των ηλιθίων και σε συνδυασμό με την υπεύθυνη και αντικειμενική πληροφόρηση από τις παραλίες της Μυκόνου κρατάμε το πλήθος σε συνεχή φόβο και καταστολή κάθε εγκεφαλικής λειτουργίας!
Έτσι ενώ ο αλλόφρων πολίτης τρέχει στα φαρμακεία να αγοράσει μάσκες παρόλο που οι Απόκριες είναι μακρυά , παραβλέπει το γεγονός ότι σε λίγο δε θα μπορεί ούτε να επισκεφτεί τον γιατρό, καθώς τα ταμεία καταρρέουν και αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες των εργαζομένων.
Αμφιβάλλω δε, αν έχει ενημερωθεί για τις συνεχόμενες βίαιες επιθέσεις από τους χοίρους της αστυνομίας σε βάρος των μεταναστών. Αλλά μπαααα…. Σε λίγο θα πιστεύουμε πως η μόνη εκδήλωση βίας στη χώρα είναι η επίθεση από τσούχτρα στην Ψαρού.
Και ενώ «πόλεμος» έχει ξεσπάσει στα τηλεοπτικά παράθυρα για την ακριβή ημερομηνία έναρξης του εμβολιασμού σχεδόν κανένας δε δίνει την ίδια σημασία στις αντεργατικές αλλαγές στα βαρέα και ανθυγιεινά ή στην ανακοίνωση νέου, μειωμένου μισθολογίου για τους Δημόσιους υπαλλήλους από το 2010.
Άσε που ,δυστυχώς, τείνω να πιστέψω ότι περισσότερο συντάραξε το πανελλήνιο η είδηση πως η σύζυγος του μπουμπούκου θα παρουσιάζει τον «πρωινό καφέ» παρά ότι δόθηκαν άδειες λειτουργίας σε ιδιωτικά κολλέγια με ό,τι δυσάρεστο σημαίνει αυτό για τη Δημόσια εκπαίδευση.
Καλό είναι να μετράμε κρούσματα γρίπης, κουτιά με ταμιφλού, τα εκατομμύρια που θα τσεπώσουν οι φαρμακοβιομηχανίες κλπ, αλλά ας μετρήσουμε και τους πολιτικούς που έχουν καταχραστεί το δημόσιο χρήμα, ας μάθουμε και τα ποσοστά ανεργίας, ας μάθουμε και τον αριθμό των απολύσεων που συμβαίνουν καθημερινά και οδηγούν τον κόσμο σε απόγνωση, ας μετρήσουμε και πόσοι μετανάστες έχουν πεθάνει από «αυτοτραυματισμό» , ας μετρήσουμε και τους νεκρούς από εργατικά ατυχήματα .
Τέλος για δυνατούς λύτες , ας προσπαθήσουμε να λύσουμε μαθηματικά προβλήματα του τύπου πως μπορεί να ζήσει κάποιος με 700 ευρώ ή πως τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο όταν όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν κανονικά τις εισφορές τους…..
Βέβαια μερικά προβλήματα δε λύνονται με τα μαθηματικά αλλά με τους αγώνες……


Για τη γρίπη των χοίρων:
www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&s=ios-kyriakhs


Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Mind the gap, please

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη μετά από 7ημερο ταξιδάκι στο London.
Απωθημένο χρόνων η Αγγλική πρωτεύουσα για μένα αλλά δυστυχώς η άθλια σχέση μου με τα φτερωτά πλάσματα-μηχανήματα του Σατανά με κρατούσε far away ( το έχω το αγγλικό εε;;;;)
Βαριέμαι να κάτσω να σας γράφω αναλυτικά που πήγα και τι είδα… μπλα μπλα, θέλω όμως να επισημάνω τι μου έκανε θετική εντύπωση στην πόλη και τι με χάλασε ( χμχμχμχ, δεν υπάρχουν και πολλά που δεν μου άρεσαν!!)
Καταρχάς εμένα ως άτομο , μου ταιριάζουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας τους. Γενικά τους είδα χαλαρούς, μετά τη δουλειά γεμίζουν τις παμπ για να πιουν τις pint τους ( 1 pint= 800ml μπύρα) . Τα θέατρά τους αρχίζουν νωρίς , 7.30 το απόγευμα, ότι πρέπει για τον πολύπαθο εργαζόμενο, τα οποία παρεμπιπτόντως είναι γεμάτα με κόσμο και κατά τις 11 , όταν τελειώνει το αλκοόλ από τις παμπ (οι περισσότεροι) αρχίζουν να μαζεύονται σπίτια τους….
Οι ίδιοι οι Άγγλοι ( νηφάλιοι) είναι ιδιαίτερα ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Μου άρεσε που στο δρόμο έβλεπες ομοφυλοφιλικά ζευγάρια να περπατάνε χέρι-χέρι χωρίς να γυρίζει κανείς να τους κοιτάξει περίεργα. Άσε που τρελαίνομαι και για την προφορά τους… μούρλια!!!!
Παρόλο που το Λονδίνο είναι τεράστιο, ακόμη κι αν είσαι πανηλίθιος και δεν έχεις έρθει ποτέ μούρη με μούρη με μετρό και επιπλέον μπερδεύεις τα κόκκινα λεωφορεία τους με οχήματα της πυροσβεστικής, είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να χαθείς στην πόλη. Πέρα από το ότι έχουν πολύ ικανοποιητικό σύστημα μεταφορών ( πάρα πολλά λεωφορεία, μετρό σχεδόν κάθε λεπτό) υπάρχει και πολύ καλή ενημέρωση του επιβατικού κοινού. Σε κάθε στάση λεωφορείου υπάρχει πίνακας που δείχνει όλα τα λεωφορεία που περνούν από εκεί κοντά , τον προορισμό τους και τις ενδιάμεσες στάσεις, ενώ στο μετρό ( που σημειωτέον είναι δαιδαλώδες) υπάρχουν συνεχώς πίνακες με τις διαδρομές καθώς και βοηθητικές πινακίδες για να αλλάξεις γραμμή ( και είναι πολλές οι γραμμές Άρη…)
Τα καλύτερα μουσεία της πόλης , το Βρετανικό , η Εθνική πινακοθήκη, το Natural History Museum κλπ είναι ΔΩΡΕΑΝ!!! Για όλους!!!! Επίσης ( λόγω επαγγελματικής διαστροφής) πρόσεξα και με ικανοποίησε πως τα μουσεία ήταν γεμάτα από εκπαιδευτικές εκδομές μαθητών . Οι ομάδες αυτές ήταν ολιγομελείς ( το πολύ 15-20 άτομα)όχι σαν εμάς που πάμε 150 παιδιά μαζί σε ένα μουσείο και τα αμολάμε και ότι κατάλαβε ο καθένας κατάλαβε….. και αφού τελείωναν την επίσκεψη στο μουσείο, απολάμβαναν και τον εξωτερικό χώρο καθήμενοι στα γρασίδια και τα παγκάκια για ξεκούραση….
Το Λονδίνο είναι συνολικά μια πολύ όμορφη πόλη με κτίρια που έχουν απομείνει από τον 16ο αιώνα αλλά που παντρεύονται και με σύγχρονα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα. Προσωπικά μου αρέσει η αρχιτεκτονική τους , τα ενωμένα στη σειρά σπίτια με τούβλο, ειδικά στις γειτονιές έξω από το κέντρο. Η αγαπημένη μου ασχολία στο London ήταν just walking around… ( έχω και αγγλική accent, κρίμα που δεν μπορείτε να την ακούσετε)
Τέλος μου φάνηκε ( 7 μέρες έμεινα όλες κι όλες) εναρμονισμένα πολυπολιτισμικό. Πολλές διαφορετικές εθνότες πλήρως ενσωματωμένες στην ζωή της μητρόπολης… οι μοναδικοί που στα δικά μου μάτια φαίνονταν παράταιροι στην πολύχρωμη εικόνα ήταν οι τύποι με τα μαύρα κοστούμια που έχουν σφηκοφωλιά στην περιοχή City. Μιλάμε για πολύ κοστούμι όμως!!!
Άντε να πω και κανα αρνητικούλι….
Η πόλη δε μου φάνηκε αρκετά καθαρή…. Μάλλον προς το βρώμικη δηλαδή… οι κάδοι απορριμμάτων ήταν δυσεύρετοι στο δρόμο ενώ στο μετρό ( εντάξει κατανοώ ότι είναι παμπάλαιο) επικρατεί μια ψιλομπίχλα και δυσωδία που συνδυάζεται με ΦΟΒΕΡΗ πολυκοσμία
Δυστυχώς εκτός από την ίδια την πόλη και οι συμπαθείς Άγγλοι μου φάνηκαν ψιλοβρωμιάρηδες, για να το θέσω κομψά. Δεν μου κάνει εντύπωση που η γρίπη έχει τόσα πολλά κρούσματα στη χώρα, εντύπωση μου κάνει που δεν έχει ξεσπάσει ακόμη επιδημία ηπατίτιδας ….. Είδα με τα υπέροχα ματάκια μου μέσα στο συρμό του μετρό καθωσπρέπει κυρία να πατάει με γυμνά(!) πόδια στο πάτωμα του βαγονιού προκειμένου να αλλάξει τα παπούτσια της . Και δεν νομίζω ότι πήγε μετά στο σπίτι να βουτήξει τα πόδια της σε χλωρίνη……
Αυτό που με χάλασε πιο πολύ στο Λονδίνο δεν είχε σχέση με το Λονδίνο αλλά με γεγονότα που έμαθα ότι συνέβησαν στην πατρίδα μου!
Διάβασα για διάφορες επιχειρήσεις «σκούπα» της αστυνομίας εις βάρος μεταναστών που ούτως ή άλλως είναι απαράδεκτες, αυτή όμως που εξόργισε πιο πολύ είναι η επιχείρηση που φαίνεται να έστησε η Χρυσή Αυγή με την ανοχή ( αν όχι και την βοήθεια ) της αστυνομίας στην πλατεία Αττικής με το συγκλονιστικό επιχείρημα πως οι πλατείες ανήκουν στους Έλληνες και άλλες τέτοιες μπούρδες! Και εδώ κολλά για όλους εμάς που θέλουμε η προοδευτική σκέψη να καθορίζει την ύπαρξή μας το « mind the gap».
mind the gap στον εγκέφαλο των θερμοκέφαλων μισαλλόδοξων φασιστοειδών.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

"Στο άδειο μου πακέτο....."

Έφτασε η 1η Ιουλίου και μαζί με τις πρώτες άδειες ξεκινά και η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. ( μάλλον δηλαδή- γιατί στο Ελλάντα ζούμε!)
Με μεγάλη «θλίψη» παρατηρώ ότι ενώ όλοι σχολιάζουν τις επιπτώσεις που θα έχει η απαγόρευση στους καταστηματάρχες κανείς δεν κάνει λόγο ούτε για τις παράπλευρες συνέπειες σε διάφορους εμπορικούς κλάδους ούτε για τις αλλαγές που θα επιφέρει στην καθημερινότητα μας!

Αν υποθέσουμε ότι τα νέα μέτρα θα έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση των καπνιστών…….

Κανείς δε φαίνεται να έχει σκεφτεί τους κατασκευαστές αναπτήρων και σπίρτων που θα βγουν άρον -άρον στην ανεργία, καθώς οι μόνοι καταναλωτές που θα δείχνουν το ίδιο πάθος με τους (πρώην) καπνιστές για τα προϊόντα τους θα είναι οι εμπρηστές!
Τα ίδια και χειρότερα θα πάθουν οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο κατασκευής ταμπακέρων και τασακίων. Χιλιάδες άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους , τα συμπαθή αυτά αντικείμενα θα καταλήξουν μουσειακά εκθέματα και οι γενιές που έπονται θα πιστεύουν ότι η λέξη «τασάκι» σημαίνει ευχαριστώ στα γιαπωνέζικα!

Τι να πουν και οι παραγωγοί καφέ; Μεγάλο το χτύπημα θα δεχτεί και αυτή η οικονομική δραστηριότητα. Ποιος θα πίνει πια καφέ, αν δεν μπορεί να τον απολαύσει παρέα με κανα- δυο τσιγαράκια; ( η πακετάκια). Ο Λουμίδης ήδη εθεάθη στον ΟΑΕΔ να ρωτάει πόσα ένσημα χρειάζονται για το επίδομα ανεργίας!
Ακόμη και οι τσίχλες θα πωλούνται πια μόνο κατόπιν παραγγελίας καθώς δε θα υπάρχει ανάγκη για μαζική παραγωγή! Δε θα είναι πια απαραίτητες για να διώξουν την κακοσμία του τσιγάρου και ούτε θα χρησιμεύουν στους απανταχού έφηβους ως όπλο συγκάλυψης της βλαβερής τους συνήθειας!
Στις καθημερινές μας δραστηριότητες πάλι, καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες στον τομέα του φλερτ. Σίγουρες ατάκες όπως « μπορείς να με ανάψεις;» «μήπως σου βρίσκεται ένα τσιγάρο» κλπ που αποτελούσαν το έναυσμα για ένα αποδοτικό φλερτ περνάνε στην αχρηστία και έτσι ολόκληρη η ανθρωπότητα καταδικάζεται σε απόλυτη μοναξιά! ( και μονογαμία!)

Βέβαια, για να μην είμαι άδικη θα υπάρχουν και θετικά αποτελέσματα σε κάποιους κλάδους!

Η βιομηχανία του θεάματος μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις αλλαγές και να παράγει τραγούδια- ταινίες που θα έχουν ως κύριο θέμα το τσιγάρο, τους καπνιστές, τις παλιές καλές μέρες που δεν ίσχυε η απαγόρευση κλπ κλπ. Οι απανταχού στερημένοι θα πνίγουν με αυτόν τον τρόπο τον καημό τους και θα εκτονώνονται, ενώ τραγούδια όπως το « Άναψε το τσιγάρο» ή το « Have a cigar» θα ξαναγίνουν σουξέ! ( πιθανόν- μακριά από δω- να τα διασκευάσει ο Καρράς!!! Και τα δύο!!!!!!)
Χρυσές δουλειές, τέλος, θα κάνουν οι δικηγόροι! Ραγδαία θα είναι η αύξηση των διαζυγίων αφού χωρίς τσιγάρο δύσκολα θα μπορείς να συγκρατείς τα νεύρα σου και να ανέχεσαι για πολύ το έτερον ήμισυ!
Μεγάλη φυσικά θα είναι και η αύξηση της εγκληματικότητας αφού θα τριγυρνάνε στον δρόμο διάφοροι «θολωμένοι» χαρμανιασμένοι τύποι που η απαγόρευση τους έχει κάνει τα νεύρα τσαντάλια!!!!
Κόλαση θα γίνει, Κόλαση!

( κομμένο το έχω το τσιγαράκι εδώ και χρόνια, ακόμη μου λείπει όμως. Γι’ αυτό και νιώθω ατελείωτη συμπόνια για τους καπνιστές!)